Awakened Freedom

Categorie: Herstel & inzichten

  • Wat politiek, vaccinaties en het milieu met elkaar gemeen hebben

    Wat politiek, vaccinaties en het milieu met elkaar gemeen hebben

    Wat hebben het milieu, de politiek en vaccinaties met elkaar gemeen? Het zijn onderwerpen waar de meeste mensen een mening over hebben, en dan druk ik het nog zacht uit. Ik sta dikwijls stil bij de tiende traditie van AA.

    “Anonieme Alcoholisten heeft geen mening over kwesties van buiten, vandaar dat de naam van AA nooit betrokken mag raken in enig publiek geschil.”

    Binnen AA hebben we de twaalf stappen. Die pas ik toe in mijn dagelijks leven en hebben betrekking op mijn persoonlijk herstel. De tradities die we binnen Anonieme Alcoholisten hebben, zijn er voor de groepen. Ik merk dat ik veel van de stappen en tradities ook buiten het programma kan toepassen, in mijn omgang met anderen. Ook met familie, vrienden en collega’s.

    In de coronaperiode, toen de verschillende vaccinaties ontwikkeld werden, bestonden er al snel meerdere kampen vóór en tegen inenten. Ik las verhalen over familieruzies die niet snel meer goed leken te komen door deze standpunten. Zonde lijkt me dan, en onnodig. Naar mijn idee was deze tijd een katalysator voor de polarisatie die naar mijn idee steeds zichtbaarder wordt in de samenleving. Mensen lijken kortere lontjes te hebben en hebben een sterk verlangen om hun gelijk te halen en hun mening uitvoerig te delen.

    De tiende traditie

    AA zou denk ik niet meer bestaan als we voortdurend buitenzaken zoals politiek inbrachten. Ik kom naar meetings en heb contact met fellows omdat ik een dodelijke ziekte heb waar o.a. verbinding een remedie voor is. Natuurlijk heb ik ideeën en meningen over zaken als politiek. Zit een andere fellow of de groep te wachten op mijn mening hierover? Ik denk het niet. Ik kan beter mijn mond houden. We hebben slechts één hoofddoel (het uitdragen van de boodschap aan de nog lijdende alcoholist).

    Natuurlijk kan ik onderling met fellows waarmee ik bevriend ben een politiek geintje maken of een grap delen die weinig met herstel te maken heeft. Maar dat staat buiten AA. En ik ben blij met die scheiding. Zo houden we het zuiver. Een opmerking die een andere persoon kan kwetsen is snel gemaakt. Daarom deel ik mijn ervaring, kracht en hoop. Dat is herstel voor mij. Ook heb ik geleerd om niet te reageren op het herstel van iemand anders. Ik zit ook niet te wachten op (ongevraagd) advies. Die krijg ik wel van mijn sponsor of fellows die dichtbij me staan ;-).

    Op werk probeer ik ook mijn voordeel te doen met de tiende traditie. Ik ontloop verhitte discussies over de laatste politieke rel. Ik ga niet in op uitgesproken meningen over demonstraties, ongeacht ik voor of tegen ben. Ik ben blij dat ik geen voetbalfanaat ben anders kon deze ook in het rijtje met outside issues.

    Let wel: Dit is uiteraard weer mijn perspectief op hoe ik de tiende traditie interpreteer en hoeft niet jouw mening te zijn ;-).

    Lieve groet in fellowship,
    Tom

  • Rechtvaardige woede – Best een grote boosdoener

    Rechtvaardige woede – Best een grote boosdoener

    De mensen die me een beetje kennen weten dat ik af en toe in wrok kan schieten. Met name als het gaat om principiële zaken waarin ik ‘gelijk’ heb. Maar wat sla ik daarmee dikwijls de plank mis, alleen al omdat ik daarmee mijn sereniteit verlies.

    Een aantal weken geleden ging ik met een paar fellows en hun aanhang uit eten tijdens de conventie in Hoeven. Ontzettend genieten en lekker eten. We werden bediend door een dame, een tikkeltje onzeker, die eigenlijk alleen maar Engels sprak. Er gingen een paar dingetjes mis in de bestelling maar ach, niets aan de hand, toch? Ze maakte zelfs een groepsfoto van ons, allemaal leuk en aardig.

    Totdat het hoofdgerecht kwam en er per ongeluk een bakje mayonaise viel, op de grond. Ze schrok. Mijn vrouw zat tegenover me en ik keek of haar kleren nog schoon waren. Ja die van haar wel, die van mij niet. Een dikke klodder mayonaise over mijn (toch wel nieuwe) overhemd. De dame kwam niet naar me toe, vroeg niet of alles goed was. Geen nieuwe servetten om de schade te beperken. Geen gratis drankje(s), geen bon voor de stomerij als de vlek er niet uitging. Zelfs geen excuus. Niets.

    Onaanvaardbaar

    Nou, dan heb je me. Schandalig en onaanvaardbaar. Dit kan toch niet? Ik voelde toch een ouderwetse portie wrok opkomen. Bovenstaande reacties van de schuldige dame in kwestie had ik zeker verwacht maar bleven uit. Ik kan in zo’n situatie snel in wrokscenario’s schieten. Brieven naar het hotel, verhaal halen bij het afrekenen, ze he-le-maal afbranden op ieder social media platform. Ja, Tom, lekker bezig. Heel spiritueel. Je bent een stuk vergevingsgezinder geworden.

    Gelukkig waren er fellas bij die (naast mijn vrouw) snel kunnen relativeren en geen blad voor de mond nemen. Een van de fellas stak nog een hart onder de riem en liet weten dat het allemaal okee was. It happens to the best of us.

    Achteraf kan ik er (een beetje) om lachen en ben blij dat ik geen verhaal heb gehaald of stampij heb gemaakt. Al kon ik het niet laten dit toch bij de receptie te melden, in het geval dat het écht niet uit mijn overhemd ging. Maar terugkijkend: het was een ongelukje, dat kan gebeuren. Niets wat een beetje ossengal en twee wasbeurten niet konden verhelpen.

    Een mooie oneliner is: Wil ik geluk of wil ik gelijk? En nog zo’n uitspraak die mij helpt maar ik niet wil horen op het moment zelf: Wat is het probleem op dit moment? Heb ik die nou écht? Om nog maar te zwijgen wat mijn vader zou zeggen in zo’n situatie: Voor ieder probleem zijn er minimaal drie oplossingen.

    Zo kan het ook

    Het Big Book zegt dat wrok funest is voor alcoholisten. Normale mensen hebben de dubieuze luxe om wrok te permitteren in hun leven maar ik niet. Vroeg of laat, als ik er mee rond blijf lopen loop ik vast. Ik heb geleerd om er op een andere manier naar te kijken én op te lossen. Daar helpen de stappen mij bij. Alleen stoppen met drinken, zonder een manier om met woede en wrok om te gaan, is voor mij geen echt herstel.

    Of de boosheid nu terecht is of niet maakt voor mij als alcoholist niet uit. Misschien kan je de verschillen ontdekken in onderstaand plaatje 😉

    Woede


    Goede 24!
    Liefs Tom

    Ow, vergeet niet dat 4 september de deadline is om de lunch mee te bestellen als je naar de conventie in Ede komt op 4 oktober!

  • Rust in drukte – bij mezelf blijven

    Rust in drukte – bij mezelf blijven

    Ik was laatst met mijn vrouw aan het praten over de blogs: “Ik ben misschien over een tijd uitgeblogd want heb dan alles gezegd“. Ze dacht haast zeker van niet want ik sta volop in het leven. Het is momenteel druk in ons leven en het leven staat nooit stil.

    Mijn vrouw en ik verwachten medio oktober een dochtertje. Heel gaaf en bijzonder welkom (en ik vind het ook enorm spannend ;-). In ons huis moet alleen nog wel het een en ander gebeuren qua klussen. Tel daar, naast het reguliere werk, ook nog een cursus bij op, en dan is mijn agenda redelijk gevuld. En dan ben ik ook nog alcoholist. Lekker dan.

    Ik heb anders moeten leren omgaan met drukte en een volle agenda. Toen ik nog dronk, was mijn modus operandi voor het onthaasten en ontstressen: drinken. Simpel, eenvoudig. Nu ik niet meer drink, ervaar ik het leven echt anders en vaak intenser. Dat was in het begin echt lastig en dat heb ik af en toe onderschat.

    In verbinding blijven

    Drie jaar geleden hebben we ons huis gekocht, en in de aanloop naar de koop van het huis was er weinig aan de hand. Het voelde als een “grote-mensen-stap”, maar na de overdracht kwam alles even goed binnen. Ik ervaarde geluidsoverlast en was oververmoeid. M’n hoofd en lichaam gaven heel duidelijk signalen dat het niet meer ging. Dat was een pittige tijd. Mijn ouders en omgeving waren oprecht bezorgd dat ik de rust opnieuw in de drank zocht. Ik was me daar enorm van bewust en wist dat verbinding de sleutel was. Ik ben dankbaar voor mijn sponsor, die suggesties geeft op basis van het programma en zijn ervaring. Rust nemen, in verbinding blijven en geen grote beslissingen nemen vanuit wanhoop of onrust. (Een sponsor is echt goud waard!)

    Tegen mijn zin en gevoel in moest ik minimaal drie fellows per dag bellen, dagelijks een (online) meeting volgen en lief zijn voor mezelf. Het was geen leuke tijd, ook niet voor mijn vrouw. Het liefste lag ik zielig in de foetushouding tot het weer oké was. Maar ook deze periode ging voorbij, thank God. Voor alles zijn er minimaal drie oplossingen (dat zegt mijn vader altijd, en gelijk heeft-ie!). Er kwamen wat aanpassingen in het huis, en hoe cliché het klinkt: het is wennen en aanpassen.

    Ik blijf leren

    Wat ik van deze turbulente periode heb geleerd is dat de sleutel in verbinding ligt. Verbinding met andere mensen, jezelf en God. Juist als het niet goed gaat en ik dat eigenlijk niet wil laten merken. Wie hou ik anders voor de gek en wat heeft het voor zin als ik mezelf zeg dat het goed gaat terwijl dat soms niet zo is? Meetings moet ik ook niet overslaan, hoe aantrekkelijk het soms ook lijkt. Gewoon aanwezig zijn, ik ben niet verplicht om iets te zeggen. Ik kom altijd beter uit een meeting.

    Deze lessen mag ik meenemen voor de periode waarin ik nu zit. Ik ben benieuwd hoe alles praktisch uitgaat pakken als ons kleintje geboren is.

    In fellowship,
    Tom

    PS. Sinds vorige week kun je je abonneren op mijn blog. Je ontvangt dan een berichtje als er een nieuwe blog verschijnt!

    PPS. Over verbinding gesproken: komend weekend is de Engelstalige conventie in Hoeven. Misschien zie ik je daar!

  • Leve de vakantie – Eindigend in een zelfgemaakte hel

    Leve de vakantie – Eindigend in een zelfgemaakte hel

    Vakantie! De vakantie staat voor de meeste mensen voor de deur, ook voor mij. Eventjes losweken van werk, leuke dingen doen en ontspannen. Dat klinkt zo gewoon en natuurlijk, maar voor mij is dat lange tijd allesbehalve vanzelfsprekend geweest. Verre van.

    Een (zomer)vakantie leek altijd een leuke periode. Leve de vrijheid, familie op vakantie en dus geen gezeik aan m’n kop. Daar moest op gedronken worden! Mijn beperkte opvatting van echte vrijheid terwijl ik eigenlijk al wist waar de vakantie zou eindigen; in een langere ‘vakantie’ door verzuim omdat ik natuurlijk niet op tijd kon stoppen met drinken en letterlijk weken nodig had om fysiek en mentaal te herstellen.

    Wanneer ik terugdenk aan die vakanties krijg ik rillingen. Niet alleen omdat ik mijn leidinggevende moest voorliegen over waarom ik niet in staat was om te werken, waar niets over gelogen was. Het ging natuurlijk om de reden waarom ik ziek was en niet kon werken.

    Dan hadden we nog de lichamelijke ontwenning en dat was echt niet tof. Ik was een echte binge drinker in de vakantie. Mijn dag- en nachtritme werden omgegooid, ik at heel weinig omdat alcohol mijn brandstof was. Ik zat met mijn drank en sigaretten non-stop achter de pc en dronk tot ik 3 meter verder op het bed plofte om ‘out’ te gaan. De volgende ochtend (wat steeds vaker later in de middag werd) kwam ik weer bij. Om me weer een beetje mens te voelen begon ik weer te drinken, dan trilde ik ook niet zo erg.
    Dagen en weken achter elkaar. Nou wat een topvakantie!

    Ik wist niet beter. Ik had één middel voor alle gevoelens. Stress? Drankje. Afwijzing? Even wat drinken want ik was zielig. Moest er iets gevierd worden? Sixpack erbij natuurlijk! Wetende dat als ik dat eerste drankje zou nemen, de drank mij zou nemen en ik tot het gaatje zou gaan.

    Na een paar jaar in herstel, zijn mijn vakanties heel anders. Ook deze vakanties vliegen voorbij maar ik weet nog wel wat ik heb gedaan en verschijn ik vol nieuwe energie en helder op mijn werk. Ook op de afgesproken dag en tijd. Ik dacht dat mijn leven (en dus ook mijn vakanties) heel saai zouden worden. Integendeel. Mijn agenda staat vol met afspraken met vrienden, fellows, familie. Anders gezegd; ik ben en blijf in verbinding. Ook (misschien wel juist) ín de vakantie.

    In fellowship,
    Tom

    P.S. Heb jij tips om nuchter de vakantie door te komen? (Daar leer ik ook van.) Of vind je vakanties juist lastig? Laat gerust een reactie achter, ik ben benieuwd!

    P.P.S. Ik heb het Big Book als ingesproken MP3 ontvangen. Deze heb ik online gezet en staan op deze pagina, veel luisterplezier gewenst!


  • De blog is een mislukking! Althans in mijn hoofd…

    De blog is een mislukking! Althans in mijn hoofd…

    Het leek zó makkelijk en was zo mooi in mijn hoofd: Situaties, gevoelens en inzichten over het leven in nuchterheid opschrijven en delen. Primair voor mezelf en als andere geïnteresseerden er wat aan hebben is dat mooi meegenomen, dacht ik.

    De naam van de website was snel bedacht en de blog stond technisch in een week. Tja, en dan schrijven. Waar moet ik beginnen? Onzeker of mensen het wel leuk vinden, straks vinden ze het helemaal niets. En is mijn blog wel te vinden via Google? Zoekwoorden en optimalisatie voor zoekmachines ingesteld, want dan moet het daar wel aan liggen.
    Ik heb na twee berichten nog geen enkele reactie. Zie je wel? Men zit hier niet op te wachten, ik kap ermee.

    0 Bezoekers
    Statistieken awakenedfreedom.nl op 13-07-2025

    Zo snel kan het gaan in m’n hoofd. M’n hoofd is met een negatief perspectief geen goede plek om te zitten. En laat het negatieve perspectief vaak het standaardperspectief zijn waar ik mee opsta.

    Sinds ik in herstel ben, heb ik een groot netwerk van fellows waar ik mee kan sparren. Niets is te gek om te delen want vaak zijn situaties of gevoelens erg herkenbaar. Ik werd nog net niet uitgelachen nadat ik mijn frustratie en angst deelde met deze fella. Ik nam mezelf in eerste instantie veel te serieus. Het is een blog; geen scriptie of artikel op nos.nl. Ten tweede zei ze iets in de trant van “Als je per maand 1000 bezoekers hebt die je blog voor de lol lezen of je hebt 10 bezoekers waarvan één alcoholist de weg naar herstel vindt; wat is dan succes“? Ik kon niets anders dan beamen dat iemand die de weg naar herstel vindt, absoluut succes is. Ook omdat ik het eenzame dubbelleven vol pijn in alcoholisme vóór mijn herstel nog goed voor de geest kan halen.

    Helemaal vergeten waarom ik ook alweer de blog begonnen was: Voor mezelf. Natuurlijk vind ik het leuk om een reactie te ontvangen en te weten dat er bezoekers wat hebben aan de ervaringen. Maar uiteindelijk gaat het om mijn eigen nuchterheid, een fijn en aardig comfortabel leven zonder te hoeven drinken. En als iemand er wat aan heeft, supertof.

    De andere kant op fantaseren lukt me trouwens ook erg goed: Wat als het een daverend succes blijkt? Mijn blog zo populair dat mijn ego veel moeite heeft om de anonimiteit te bewaren om zo toch met de eer te kunnen strijken? Dat mensen Tom om raad komen vragen want die heeft ’t allemaal op een rijtje en kent het Big Book uit z’n hoofd en is dé online goeroe in herstel en heeft voor alles wel een mooi spiritueel gesaust antwoord. Te gek toch!
    Ik moet mezelf niet zo serieus nemen. Mijn herstel zie ik ook niet als mijn verdienste. Tuurlijk doe ik mijn stappen en ga ik naar meetings maar in mijn eentje blijf ik niet in herstel. Dat laatste wil ik ook niet meer; naast dat mijn herstel op één staat (althans, dat probeer ik, wel eerlijk blijven) ben ik heel erg op mijn reisgenoten (fellows) gesteld.