Awakened Freedom

Categorie: Reis van herstel

  • De kracht van herstel – Nederlandse AA-conventie 2025

    De kracht van herstel – Nederlandse AA-conventie 2025

    Afgelopen zaterdag, 4 oktober, was de Nederlandse AA-conventie in Ede. Een dag vol ontmoeting en verbinding, waarbij het thema ‘De kracht van herstel’ als een rode draad door het dagprogramma liep.

    Ik keek er al weken naar uit. De Nederlandstalige AA-conventie. Al is het alleen al om fellows te ontmoeten die ik bijna iedere week online zie, face to face te zien. Het blijft bijzonder dat je een diepe band ontwikkelt met een individu of groep puur omdat je dezelfde ziekte en oplossing hebt. Daaruit kan ik voor mezelf opmaken dat het (hoe ik het ook wend of keer) een spiritueel programma is. Daarmee ontstaat ook een spirituele band met andere gelijkgestemden.

    Aankomst en ochtendprogramma

    Hoewel het programma om 09:30 begon, besloot ik wat eerder te gaan, even acclimatiseren met koffie, en natuurlijk fellows ontmoeten.
    En hoe welkom kan je je voelen als je bij de ingang al opgewacht wordt door een bevriende fella met open armen. Dat voelde direct als een warm ontvangst.

    Badge NL-AA-Conventie
    Badge NL-AA-Conventie 2025

    Het was mijn tweede AA-conventie op de locatie in Ede waardoor ik me minder hoefde te oriënteren dan de eerste keer. Voor de ingang van de foyer stond een tafel met een ‘Big Book’ om wat in te zetten. Tijdens de countdown later op de dag geeft degene met de langste nuchterheid het Big Book aan degene die het kortst nuchter is. Ik vind dat nog steeds een heel mooi gebaar.

    Het BB waar je een tekst in kon schrijven.
    Het Big Book waar je een tekst in kon schrijven. Van de oldtimer naar de nieuwkomer.

    De hele dag waren er in verschillende zalen uiteenlopende meetings. Ik heb een workshop gevolgd over het principe van dienstbaarheid. Heel leuk om in kleine groepen te horen hoe men service doet en hoe lang mensen dat al doen. Service klinkt zo zwaar maar het is gewoon een taakje om te zorgen dat een meeting kan draaien. Het geeft mij extra betrokkenheid bij een meeting én het is gewoon gezellig. En het belangrijkste: Het houdt mij nuchter.

    Een andere meeting die ik gevolgd heb ging over sponsorschap en de meest waardevolle leermomenten daarvan. Een aantal sponsees/sponsors vertelden vanaf het podium hoe het werkte voor hen.

    Countdown en afsluiting

    Aan het einde van de dag, voor de afsluiting, was de traditionele countdown. Altijd weer een indrukwekkend moment. De langst nuchtere alcoholist was maar liefst 55 jaar nuchter, de kortst nuchtere 1 dag. Ontzettend mooi om te zien dat het programma werkt bij zo’n progressieve dodelijke ziekte.

    Aan het einde van de dag heb ik ook een fijn gesprek gehad met een nieuw bestuurslid van AA-Nederland. Erg mooi om te horen dat er achter de schermen veel gedaan wordt om de nog lijdende alcoholist te bereiken en de bestaande meetings te ondersteunen.

    De kracht van herstel voor mij

    Voor mij persoonlijk weerspiegelt de kracht van herstel in mijn dagelijks leven meer dan het eerste glas laten staan. Het is zoveel meer. Het is volop in het leven en in verbinding staan. Het is het AA-programma in al mijn doen en laten toepassen (de twaalfde stap). Dat doe ik door dagelijks de beslissing te nemen om de eerste niet te nemen, meetings bij te wonen waarin we onze ervaring, kracht en hoop delen. Ook service hoort hierbij waarin ik mijn (digitale) hand uitreik aan de nog lijdende alcoholist.

    De volgende conventie is alweer geboekt! Je kunt je al opgeven voor de North Sea Convention in Oostende (België). Deze is van 30 januari t/m 1 februari 2026.

    In fellowship,
    Tom

  • Rechtvaardige woede – Best een grote boosdoener

    Rechtvaardige woede – Best een grote boosdoener

    De mensen die me een beetje kennen weten dat ik af en toe in wrok kan schieten. Met name als het gaat om principiële zaken waarin ik ‘gelijk’ heb. Maar wat sla ik daarmee dikwijls de plank mis, alleen al omdat ik daarmee mijn sereniteit verlies.

    Een aantal weken geleden ging ik met een paar fellows en hun aanhang uit eten tijdens de conventie in Hoeven. Ontzettend genieten en lekker eten. We werden bediend door een dame, een tikkeltje onzeker, die eigenlijk alleen maar Engels sprak. Er gingen een paar dingetjes mis in de bestelling maar ach, niets aan de hand, toch? Ze maakte zelfs een groepsfoto van ons, allemaal leuk en aardig.

    Totdat het hoofdgerecht kwam en er per ongeluk een bakje mayonaise viel, op de grond. Ze schrok. Mijn vrouw zat tegenover me en ik keek of haar kleren nog schoon waren. Ja die van haar wel, die van mij niet. Een dikke klodder mayonaise over mijn (toch wel nieuwe) overhemd. De dame kwam niet naar me toe, vroeg niet of alles goed was. Geen nieuwe servetten om de schade te beperken. Geen gratis drankje(s), geen bon voor de stomerij als de vlek er niet uitging. Zelfs geen excuus. Niets.

    Onaanvaardbaar

    Nou, dan heb je me. Schandalig en onaanvaardbaar. Dit kan toch niet? Ik voelde toch een ouderwetse portie wrok opkomen. Bovenstaande reacties van de schuldige dame in kwestie had ik zeker verwacht maar bleven uit. Ik kan in zo’n situatie snel in wrokscenario’s schieten. Brieven naar het hotel, verhaal halen bij het afrekenen, ze he-le-maal afbranden op ieder social media platform. Ja, Tom, lekker bezig. Heel spiritueel. Je bent een stuk vergevingsgezinder geworden.

    Gelukkig waren er fellas bij die (naast mijn vrouw) snel kunnen relativeren en geen blad voor de mond nemen. Een van de fellas stak nog een hart onder de riem en liet weten dat het allemaal okee was. It happens to the best of us.

    Achteraf kan ik er (een beetje) om lachen en ben blij dat ik geen verhaal heb gehaald of stampij heb gemaakt. Al kon ik het niet laten dit toch bij de receptie te melden, in het geval dat het écht niet uit mijn overhemd ging. Maar terugkijkend: het was een ongelukje, dat kan gebeuren. Niets wat een beetje ossengal en twee wasbeurten niet konden verhelpen.

    Een mooie oneliner is: Wil ik geluk of wil ik gelijk? En nog zo’n uitspraak die mij helpt maar ik niet wil horen op het moment zelf: Wat is het probleem op dit moment? Heb ik die nou écht? Om nog maar te zwijgen wat mijn vader zou zeggen in zo’n situatie: Voor ieder probleem zijn er minimaal drie oplossingen.

    Zo kan het ook

    Het Big Book zegt dat wrok funest is voor alcoholisten. Normale mensen hebben de dubieuze luxe om wrok te permitteren in hun leven maar ik niet. Vroeg of laat, als ik er mee rond blijf lopen loop ik vast. Ik heb geleerd om er op een andere manier naar te kijken én op te lossen. Daar helpen de stappen mij bij. Alleen stoppen met drinken, zonder een manier om met woede en wrok om te gaan, is voor mij geen echt herstel.

    Of de boosheid nu terecht is of niet maakt voor mij als alcoholist niet uit. Misschien kan je de verschillen ontdekken in onderstaand plaatje 😉

    Woede


    Goede 24!
    Liefs Tom

    Ow, vergeet niet dat 4 september de deadline is om de lunch mee te bestellen als je naar de conventie in Ede komt op 4 oktober!

  • Gebruikersdromen – Beangstigend maar het hoort erbij

    Gebruikersdromen – Beangstigend maar het hoort erbij

    Wanneer je droomt, verwerkt je brein de dag, wordt er gezegd. Ik herinner me bijna nooit of ik gedroomd heb, laat staan wat. Behalve wanneer ik abrupt wakker word of wanneer ik een nachtmerrie heb. Of bij een gebruikersdroom, al valt die misschien onder nachtmerries?

    Verschrikkelijk vind ik ze; gebruikersdromen. In mijn eerste jaar had ik ze regelmatig. Dat kwam misschien omdat alcohol en herstel iets was waarmee ik veel bezig was.


    Levendig en beangstigend

    Met angst werd ik dikwijls in het begin van mijn herstel wakker door een gebruikersdroom. Ik had gedronken! Waarom dan? Ik was toch in herstel? Waarom heb ik niemand gebeld? Na een paar (hele lange) seconden kwam ik tot het besef dat ik had gedroomd. Echt een hele rare en nare gewaarwording.

    Ik weet niet meer in detail wat ik had uitgevreten in die dromen maar het zal vast niet iets zijn om trots op te zijn. Maar zelfs in die dromen wilde ik ontkennen tegenover andere mensen dat ik had gedronken, uit angst om mensen teleur te stellen. Gewoon weer een dubbelleven erop nahouden. Hoe bizar is dat, dat zelfs het oneerlijke patroon terugkwam in mijn dromen.

    Een paar maanden geleden had ik nog een gebruikersdroom. Een levendige. Minutenlang lag ik in bed en moest echt beseffen dat er niets aan de hand was en dat het een droom was. De droom weet ik nog gedeeltelijk. Ik zou doen alsof het niet gebeurd was.

    Ik besloot om ook in deze droom de schijn op te houden en net te doen alsof het niet gebeurd was. Op die manier kon ik mijn volgende mijlpaal vieren van vijf jaar. Te bizar voor woorden, want ik weet dat ik met zoiets niet wegkom. Als het geen droom was geweest, maar een echte terugval, zou ik vroeg of laat nóg meer zijn gaan drinken. Dat is voor mij de ziekte alcoholisme.


    Ik ben niet de enige

    In AA-meetings hoor ik dat ik lang niet de enige ben die gebruikersdromen heeft. Het zegt helemaal niets. Ze zullen ook blijven komen, ik heb er geen controle over. Ik ben nou eenmaal alcoholist, actief met mijn herstel en dus ook met mijn verslaving bezig.

    Het stelt mij wel gerust om te horen dat ik niet terminaal uniek ben in deze. Er is meer herkenning dan ik denk 😉

    In verbondenheid,
    Tom

    PS.

    AA-Conventie 4 oktober 2025 in Ede

    Er is meer informatie over de Nederlandstalige AA-conventie bekend en je kunt je vanaf deze week ook opgeven. De dag kost slechts € 10,-.
    Ik ben zeker van de partij en zie je hopelijk daar!

    AA conventie
  • Een weekend van verbinding – Engelstalige AA-conventie Hoeven

    Een weekend van verbinding – Engelstalige AA-conventie Hoeven

    Vorige week was de Engelstalige AA-conventie in Hoeven. Dat was enorm genieten, daar wil ik in dit blog graag wat meer over delen.

    Toen ik bij AA kwam, was ik absoluut geen mensenmens. Misschien was dit juist een van mijn manco’s in mijn verslaving aan alcohol. Ik kwam niet bij AA om vrienden te maken of een netwerk op te bouwen met mensen die aan de drank zaten. Ik paste wel op. En trouwens: bij mij viel het wel mee, ik was geen echte alcoholist in vergelijking met hen. (Daar ben ik trouwens op teruggekomen haha)

    Langzaam maar zeker ben ik tot de ontdekking gekomen dat de verbinding met deze alcoholisten in herstel juist datgene was dat mij nuchter hield. Een aantal fellows die ik inmiddels een jaar of wat ken gingen naar conventies als de ‘North Sea Convention‘ in Oostende. Door hun enthousiasme en ervaringen haken we ook dikwijls aan. Ja, we, want mijn vrouw gaat mee.

    Ontmoeten van fellows

    Doordat ik frequent (online) meetings bezoek is het ontmoeten van fellows niet meer iets statisch. Nu kijk ik uit naar het zien van vrienden. Waardevolle vrienden met wie ik samen de reis van nuchterheid beleef en waar ik niet meer zonder kan óf wil. Door de shares (zo noemen we dat gewoon als iemand iets deelt) leer je de ander kennen. Of anders gezegd: Heel goed kennen. Dat schept een band die enorm vertrouwd voelt.

    Omdat deze conventie samen met Al-Anon leden was georganiseerd was mijn vrouw ook welkom. En het mooie is, doordat andere fellows ook hun partner meenemen kent mijn vrouw deze ‘Al-Anoners’ ook. Al met al voelt het ontmoeten van deze club mensen steeds meer als een reünie en een vertrouwd samenzijn.

    The road of happy destiny

    Het thema ‘The road of happy destiny’ stond centraal deze conventie. In de ochtend en avond waren er twee plenaire bijeenkomsten waarbij een AA en een Al-Anon spreker zijn of haar ervaring, kracht en hoop deelden. Zelf vond ik de verhalen enorm krachtig en rauw. Ik zit ook niet in het programma tegen zweetvoeten of een of andere hobby maar omdat ik een dodelijke ziekte heb. Het is bijzonder mooi om te mogen horen hoe andere lotgenoten of partners van lotgenoten de stappen toepassen op hun situaties.

    Countdown

    Na de plenaire bijeenkomst op zaterdagavond was de ‘countdown’. Hiermee vieren we de nuchterheid van anderen en onszelf. Er wordt hoog begonnen; de langst nuchtere is ruim 40 jaar nuchter. Wanneer je mijlpaal wordt genoemd sluit je aan in de rij die steeds groter wordt tot de zaal leeg is (onder luid applaus ;). Degene die het kortst nuchter is krijgt een Big Book van degene die het langst nuchter is. Heel bijzonder om mee te maken! Zo zie je dat het programma werkt, als je eraan werkt.

    Volgende conventie

    Zaterdag 4 oktober is de volgende AA-conventie waar ik heenga, in Ede. Georganiseerd door AA-Nederland. Meer informatie en de mogelijkheid om je hiervoor op te geven volgt. Ik zie je misschien daar!

    In fellowship,
    Tom

  • Rust in drukte – bij mezelf blijven

    Rust in drukte – bij mezelf blijven

    Ik was laatst met mijn vrouw aan het praten over de blogs: “Ik ben misschien over een tijd uitgeblogd want heb dan alles gezegd“. Ze dacht haast zeker van niet want ik sta volop in het leven. Het is momenteel druk in ons leven en het leven staat nooit stil.

    Mijn vrouw en ik verwachten medio oktober een dochtertje. Heel gaaf en bijzonder welkom (en ik vind het ook enorm spannend ;-). In ons huis moet alleen nog wel het een en ander gebeuren qua klussen. Tel daar, naast het reguliere werk, ook nog een cursus bij op, en dan is mijn agenda redelijk gevuld. En dan ben ik ook nog alcoholist. Lekker dan.

    Ik heb anders moeten leren omgaan met drukte en een volle agenda. Toen ik nog dronk, was mijn modus operandi voor het onthaasten en ontstressen: drinken. Simpel, eenvoudig. Nu ik niet meer drink, ervaar ik het leven echt anders en vaak intenser. Dat was in het begin echt lastig en dat heb ik af en toe onderschat.

    In verbinding blijven

    Drie jaar geleden hebben we ons huis gekocht, en in de aanloop naar de koop van het huis was er weinig aan de hand. Het voelde als een “grote-mensen-stap”, maar na de overdracht kwam alles even goed binnen. Ik ervaarde geluidsoverlast en was oververmoeid. M’n hoofd en lichaam gaven heel duidelijk signalen dat het niet meer ging. Dat was een pittige tijd. Mijn ouders en omgeving waren oprecht bezorgd dat ik de rust opnieuw in de drank zocht. Ik was me daar enorm van bewust en wist dat verbinding de sleutel was. Ik ben dankbaar voor mijn sponsor, die suggesties geeft op basis van het programma en zijn ervaring. Rust nemen, in verbinding blijven en geen grote beslissingen nemen vanuit wanhoop of onrust. (Een sponsor is echt goud waard!)

    Tegen mijn zin en gevoel in moest ik minimaal drie fellows per dag bellen, dagelijks een (online) meeting volgen en lief zijn voor mezelf. Het was geen leuke tijd, ook niet voor mijn vrouw. Het liefste lag ik zielig in de foetushouding tot het weer oké was. Maar ook deze periode ging voorbij, thank God. Voor alles zijn er minimaal drie oplossingen (dat zegt mijn vader altijd, en gelijk heeft-ie!). Er kwamen wat aanpassingen in het huis, en hoe cliché het klinkt: het is wennen en aanpassen.

    Ik blijf leren

    Wat ik van deze turbulente periode heb geleerd is dat de sleutel in verbinding ligt. Verbinding met andere mensen, jezelf en God. Juist als het niet goed gaat en ik dat eigenlijk niet wil laten merken. Wie hou ik anders voor de gek en wat heeft het voor zin als ik mezelf zeg dat het goed gaat terwijl dat soms niet zo is? Meetings moet ik ook niet overslaan, hoe aantrekkelijk het soms ook lijkt. Gewoon aanwezig zijn, ik ben niet verplicht om iets te zeggen. Ik kom altijd beter uit een meeting.

    Deze lessen mag ik meenemen voor de periode waarin ik nu zit. Ik ben benieuwd hoe alles praktisch uitgaat pakken als ons kleintje geboren is.

    In fellowship,
    Tom

    PS. Sinds vorige week kun je je abonneren op mijn blog. Je ontvangt dan een berichtje als er een nieuwe blog verschijnt!

    PPS. Over verbinding gesproken: komend weekend is de Engelstalige conventie in Hoeven. Misschien zie ik je daar!

  • Nuchter maar ongelukkig – een tikkende tijdbom

    Nuchter maar ongelukkig – een tikkende tijdbom

    Af en toe schiet het nog wel eens door m’n hoofd (met ruim vier jaar nuchterheid); zijn al die meetings nog wel nodig? Ik heb de boel toch nu wel aardig op een rijtje (al zeg ik het zelf) en ’t viel toch eigenlijk wel mee allemaal. Best tricky gedachten, denk ik nu!

    Voor ik het programma ontdekte, was het mij gelukt om dertien maanden niet te roken en te drinken. Een hele prestatie vond ik zelf. Na mijn laatste terugval kreeg ik een relatie, en ik wilde die laten slagen. Dat was voor mij een hele goede motivatie. Maar wat een hel was die dertien maanden! Ik was de hele tijd bezig met ‘niet drinken’. Weekenden waren lastig en keek enorm op tegen feestjes. Ik had geen gezonde uitlaatklep voor stress en was voortdurend rusteloos en voelde me ook niet echt gelukkig.

    Maar ik was toch goed bezig zo? Kijk mij eens niet drinken, goed hé? Als ik daar geen lintje voor zou ontvangen wist ik ’t ook niet. Of mijn omgeving moest altijd dankbaar zijn dat ik niet dronk, op z’n minst. Maar nee… helaas. Mijn omgeving liep daarentegen wel vaak op eieren. Lief en geduldig zijn voor Tom, en hem vooral geen aanleiding geven om te drinken. Dat moet geen pretje zijn geweest.

    Tikkende tijdbom

    Met wat ik nu weet, zie ik dat ik toen een tikkende tijdbom was. Een accident waiting to happen. Er veranderde namelijk helemaal niets in die dertien maanden. Ik keek nog steeds met hetzelfde perspectief naar mijn gevoel en mijn omstandigheden als toen ik nog dronk. Het was een kwestie van tijd tot een situatie me toch weer op de ‘fuck you’ button liet drukken en ik terugviel. En dan gaf ik die situatie (mensen, plaatsen, dingen) de schuld. Daarmee was het cirkeltje weer rond. Tot er weer een nieuwe poging volgde. Doodvermoeiend en uitzichtloos.

    Dat was dus ‘onbehandelde alcoholisme’ of ‘white knuckle sobriety’. Stoppen op wilskracht, zonder professionele hulp of zonder het AA-programma . Doen alsof het probleem verdwijnt als je niet meer drinkt en daar nog heilig in geloven ook. Voor mij werkte dat in ieder geval niet. Ik kom er steeds meer achter dat ik geen drankprobleem had (drinken kon ik namelijk prima) maar een probleem met het leven. Ik kon niet onverdoofd leven, ik wist gewoon niet hoe.

    Kruit weg

    Het fellowship en het doorlopen van de 12 stappen samen met een sponsor heeft ervoor gezorgd dat ik niet meer hoef te drinken op de omstandigheden van het leven. Zo eenvoudig is het, maar niet makkelijk. 12 Eenvoudige stappen voor moeilijke mensen (ik spreek natuurlijk alleen voor mezelf, maar ik zie in gedachten al instemmend geknik van mijn fellows en vrouw ;-)).

    Langzaam maar zeker veranderde mijn perspectief en leerde ik op een gezondere manier om te gaan met situaties, mensen en andere dingen. Het kruid van de tikkende tijdbom is daarmee weg of in ieder geval een heel stuk minder.

    Goede 24!
    Tom

  • Leve de vakantie – Eindigend in een zelfgemaakte hel

    Leve de vakantie – Eindigend in een zelfgemaakte hel

    Vakantie! De vakantie staat voor de meeste mensen voor de deur, ook voor mij. Eventjes losweken van werk, leuke dingen doen en ontspannen. Dat klinkt zo gewoon en natuurlijk, maar voor mij is dat lange tijd allesbehalve vanzelfsprekend geweest. Verre van.

    Een (zomer)vakantie leek altijd een leuke periode. Leve de vrijheid, familie op vakantie en dus geen gezeik aan m’n kop. Daar moest op gedronken worden! Mijn beperkte opvatting van echte vrijheid terwijl ik eigenlijk al wist waar de vakantie zou eindigen; in een langere ‘vakantie’ door verzuim omdat ik natuurlijk niet op tijd kon stoppen met drinken en letterlijk weken nodig had om fysiek en mentaal te herstellen.

    Wanneer ik terugdenk aan die vakanties krijg ik rillingen. Niet alleen omdat ik mijn leidinggevende moest voorliegen over waarom ik niet in staat was om te werken, waar niets over gelogen was. Het ging natuurlijk om de reden waarom ik ziek was en niet kon werken.

    Dan hadden we nog de lichamelijke ontwenning en dat was echt niet tof. Ik was een echte binge drinker in de vakantie. Mijn dag- en nachtritme werden omgegooid, ik at heel weinig omdat alcohol mijn brandstof was. Ik zat met mijn drank en sigaretten non-stop achter de pc en dronk tot ik 3 meter verder op het bed plofte om ‘out’ te gaan. De volgende ochtend (wat steeds vaker later in de middag werd) kwam ik weer bij. Om me weer een beetje mens te voelen begon ik weer te drinken, dan trilde ik ook niet zo erg.
    Dagen en weken achter elkaar. Nou wat een topvakantie!

    Ik wist niet beter. Ik had één middel voor alle gevoelens. Stress? Drankje. Afwijzing? Even wat drinken want ik was zielig. Moest er iets gevierd worden? Sixpack erbij natuurlijk! Wetende dat als ik dat eerste drankje zou nemen, de drank mij zou nemen en ik tot het gaatje zou gaan.

    Na een paar jaar in herstel, zijn mijn vakanties heel anders. Ook deze vakanties vliegen voorbij maar ik weet nog wel wat ik heb gedaan en verschijn ik vol nieuwe energie en helder op mijn werk. Ook op de afgesproken dag en tijd. Ik dacht dat mijn leven (en dus ook mijn vakanties) heel saai zouden worden. Integendeel. Mijn agenda staat vol met afspraken met vrienden, fellows, familie. Anders gezegd; ik ben en blijf in verbinding. Ook (misschien wel juist) ín de vakantie.

    In fellowship,
    Tom

    P.S. Heb jij tips om nuchter de vakantie door te komen? (Daar leer ik ook van.) Of vind je vakanties juist lastig? Laat gerust een reactie achter, ik ben benieuwd!

    P.P.S. Ik heb het Big Book als ingesproken MP3 ontvangen. Deze heb ik online gezet en staan op deze pagina, veel luisterplezier gewenst!


  • De blog is een mislukking! Althans in mijn hoofd…

    De blog is een mislukking! Althans in mijn hoofd…

    Het leek zó makkelijk en was zo mooi in mijn hoofd: Situaties, gevoelens en inzichten over het leven in nuchterheid opschrijven en delen. Primair voor mezelf en als andere geïnteresseerden er wat aan hebben is dat mooi meegenomen, dacht ik.

    De naam van de website was snel bedacht en de blog stond technisch in een week. Tja, en dan schrijven. Waar moet ik beginnen? Onzeker of mensen het wel leuk vinden, straks vinden ze het helemaal niets. En is mijn blog wel te vinden via Google? Zoekwoorden en optimalisatie voor zoekmachines ingesteld, want dan moet het daar wel aan liggen.
    Ik heb na twee berichten nog geen enkele reactie. Zie je wel? Men zit hier niet op te wachten, ik kap ermee.

    0 Bezoekers
    Statistieken awakenedfreedom.nl op 13-07-2025

    Zo snel kan het gaan in m’n hoofd. M’n hoofd is met een negatief perspectief geen goede plek om te zitten. En laat het negatieve perspectief vaak het standaardperspectief zijn waar ik mee opsta.

    Sinds ik in herstel ben, heb ik een groot netwerk van fellows waar ik mee kan sparren. Niets is te gek om te delen want vaak zijn situaties of gevoelens erg herkenbaar. Ik werd nog net niet uitgelachen nadat ik mijn frustratie en angst deelde met deze fella. Ik nam mezelf in eerste instantie veel te serieus. Het is een blog; geen scriptie of artikel op nos.nl. Ten tweede zei ze iets in de trant van “Als je per maand 1000 bezoekers hebt die je blog voor de lol lezen of je hebt 10 bezoekers waarvan één alcoholist de weg naar herstel vindt; wat is dan succes“? Ik kon niets anders dan beamen dat iemand die de weg naar herstel vindt, absoluut succes is. Ook omdat ik het eenzame dubbelleven vol pijn in alcoholisme vóór mijn herstel nog goed voor de geest kan halen.

    Helemaal vergeten waarom ik ook alweer de blog begonnen was: Voor mezelf. Natuurlijk vind ik het leuk om een reactie te ontvangen en te weten dat er bezoekers wat hebben aan de ervaringen. Maar uiteindelijk gaat het om mijn eigen nuchterheid, een fijn en aardig comfortabel leven zonder te hoeven drinken. En als iemand er wat aan heeft, supertof.

    De andere kant op fantaseren lukt me trouwens ook erg goed: Wat als het een daverend succes blijkt? Mijn blog zo populair dat mijn ego veel moeite heeft om de anonimiteit te bewaren om zo toch met de eer te kunnen strijken? Dat mensen Tom om raad komen vragen want die heeft ’t allemaal op een rijtje en kent het Big Book uit z’n hoofd en is dé online goeroe in herstel en heeft voor alles wel een mooi spiritueel gesaust antwoord. Te gek toch!
    Ik moet mezelf niet zo serieus nemen. Mijn herstel zie ik ook niet als mijn verdienste. Tuurlijk doe ik mijn stappen en ga ik naar meetings maar in mijn eentje blijf ik niet in herstel. Dat laatste wil ik ook niet meer; naast dat mijn herstel op één staat (althans, dat probeer ik, wel eerlijk blijven) ben ik heel erg op mijn reisgenoten (fellows) gesteld.

  • Hallo. Ik ben Tom*, alcoholist

    Hallo. Ik ben Tom*, alcoholist

    In 2020 ben ik na 18 jaar drinken (waarvan de laatste 10 jaar écht problematisch) achter de oplossing gekomen waardoor ik niet meer hoefde te drinken.

    Deze blog gaat over mijn reis in herstel hiervan. Eerlijk, soms rauw en pittig maar het herstel is de moeite meer dan waard. Van overleven naar Leven. Ik schrijf hier mijn ervaringen op.

    Net begonnen met deze blog en ben benieuwd wat er de komende tijd geschreven gaat worden!

    Wil je meer over mij weten, lees dan meer over mij

    * Tom is niet mijn echte naam