Mijn eerste AA meeting – spannend maar een warm bad

In het begin van de zomer in 2020 bezocht ik mijn eerste online meeting (ook wel bijeenkomst of vergadering genoemd). Midden in de coronaperiode. Ik bezocht deze meeting zeker niet vrijwillig. Ik had al talloze beloftes gemaakt aan mijn vriendin dat ik toch echt een keer zou kijken. Eerst het excuus gebruiken dat er geen meetings waren door corona (waardoor mijn vriendin me attendeerde op online meetings). “Ow, echt?” Alsof ik verbaasd was en niet beter wist…
Daarna was ik de online meeting een paar keer ‘vergeten’ tot ik echt een keer inlogde. Ik vond ’t maar wat spannend. Geen idee wat ik moest verwachten, bang om bekenden tegen te komen. Ik had het idee van allemaal oude, witte mannen met verlepte koppen die duidelijk meer problemen hadden dan ik. Het viel toch wel mee met me?

Ik logde in en werd vriendelijk begroet door een jongeman, wat jonger dan ik. “Hallo Tom, leuk dat je er bent. Ben je nieuw? Volgens mij heb ik je nog niet eerder gezien. “
“Hoi, ik ben er voor het eerst inderdaad” met m’n hartslag ergens richting de 100.
“Welkom! Goed dat je er bent.”
De voorzitter verwelkomde me en ik hoefde alleen maar te luisteren. De eerste stap zou worden behandeld omdat ik nieuw was (zoals gebruikelijk als er een nieuwkomer is). Er werd “Meer over alcoholisme” gelezen, waarna andere lotgenoten (fellows genoemd) hun eigen ervaring deelde hoe het was, wat er gebeurde toen ze bij AA kwamen en hoe het nu met hun gaat.

Het eerste uur verdwenen er een hele hoop vooroordelen en smolt de weerstand.

Een paar dingen vielen me op in mijn eerste meeting:

• Het waren ‘normale’ mensen. Man/vrouw, jong/oud, dik/dun, blank/donker.
• Ze kwamen naar deze meeting omdat ze een drankprobleem hadden en ik herkende me enorm in hun verhalen en hun strijd die ze geleverd hadden.
• Ze keken helder uit hun ogen, vol leven en waren gelukkig of zo kwamen ze in ieder geval over.
• Sommige kwamen al jaren. Waarom? Hadden ze het programma nog niet onder de knie? Vielen ze steeds terug?

Tegen het einde van mijn eerste meeting kreeg ik even het woord om te vertellen wat ik er van vond en wat me naar de meeting bracht. Ehm…. ik heb een probleem met alcohol. (Ik vond het nog te vroeg om mezelf te bestempelen als ‘alcoholist’, dat was meteen een label.) Maar het voelde wel als een warm bad. Ik zou zeker een keer terugkomen beloofde ik.

Mijn hoofd tolde toen ik uitgelogd was van de meeting. Ik herkende veel uit de verhalen die ik zojuist gehoord had. De eenzaamheid, het keer op keer beloven om nooit meer te drinken (en dezelfde dag nog drinken), de moedeloosheid. Ik begreep er nog niet veel van maar wist wel dat ik meer wilde weten.