Tag: herstel

  • De kracht van herstel – Nederlandse AA-conventie 2025

    De kracht van herstel – Nederlandse AA-conventie 2025

    Afgelopen zaterdag, 4 oktober, was de Nederlandse AA-conventie in Ede. Een dag vol ontmoeting en verbinding, waarbij het thema ‘De kracht van herstel’ als een rode draad door het dagprogramma liep.

    Ik keek er al weken naar uit. De Nederlandstalige AA-conventie. Al is het alleen al om fellows te ontmoeten die ik bijna iedere week online zie, face to face te zien. Het blijft bijzonder dat je een diepe band ontwikkelt met een individu of groep puur omdat je dezelfde ziekte en oplossing hebt. Daaruit kan ik voor mezelf opmaken dat het (hoe ik het ook wend of keer) een spiritueel programma is. Daarmee ontstaat ook een spirituele band met andere gelijkgestemden.

    Aankomst en ochtendprogramma

    Hoewel het programma om 09:30 begon, besloot ik wat eerder te gaan, even acclimatiseren met koffie, en natuurlijk fellows ontmoeten.
    En hoe welkom kan je je voelen als je bij de ingang al opgewacht wordt door een bevriende fella met open armen. Dat voelde direct als een warm ontvangst.

    Badge NL-AA-Conventie
    Badge NL-AA-Conventie 2025

    Het was mijn tweede AA-conventie op de locatie in Ede waardoor ik me minder hoefde te oriënteren dan de eerste keer. Voor de ingang van de foyer stond een tafel met een ‘Big Book’ om wat in te zetten. Tijdens de countdown later op de dag geeft degene met de langste nuchterheid het Big Book aan degene die het kortst nuchter is. Ik vind dat nog steeds een heel mooi gebaar.

    Het BB waar je een tekst in kon schrijven.
    Het Big Book waar je een tekst in kon schrijven. Van de oldtimer naar de nieuwkomer.

    De hele dag waren er in verschillende zalen uiteenlopende meetings. Ik heb een workshop gevolgd over het principe van dienstbaarheid. Heel leuk om in kleine groepen te horen hoe men service doet en hoe lang mensen dat al doen. Service klinkt zo zwaar maar het is gewoon een taakje om te zorgen dat een meeting kan draaien. Het geeft mij extra betrokkenheid bij een meeting én het is gewoon gezellig. En het belangrijkste: Het houdt mij nuchter.

    Een andere meeting die ik gevolgd heb ging over sponsorschap en de meest waardevolle leermomenten daarvan. Een aantal sponsees/sponsors vertelden vanaf het podium hoe het werkte voor hen.

    Countdown en afsluiting

    Aan het einde van de dag, voor de afsluiting, was de traditionele countdown. Altijd weer een indrukwekkend moment. De langst nuchtere alcoholist was maar liefst 55 jaar nuchter, de kortst nuchtere 1 dag. Ontzettend mooi om te zien dat het programma werkt bij zo’n progressieve dodelijke ziekte.

    Aan het einde van de dag heb ik ook een fijn gesprek gehad met een nieuw bestuurslid van AA-Nederland. Erg mooi om te horen dat er achter de schermen veel gedaan wordt om de nog lijdende alcoholist te bereiken en de bestaande meetings te ondersteunen.

    De kracht van herstel voor mij

    Voor mij persoonlijk weerspiegelt de kracht van herstel in mijn dagelijks leven meer dan het eerste glas laten staan. Het is zoveel meer. Het is volop in het leven en in verbinding staan. Het is het AA-programma in al mijn doen en laten toepassen (de twaalfde stap). Dat doe ik door dagelijks de beslissing te nemen om de eerste niet te nemen, meetings bij te wonen waarin we onze ervaring, kracht en hoop delen. Ook service hoort hierbij waarin ik mijn (digitale) hand uitreik aan de nog lijdende alcoholist.

    De volgende conventie is alweer geboekt! Je kunt je al opgeven voor de North Sea Convention in Oostende (België). Deze is van 30 januari t/m 1 februari 2026.

    In fellowship,
    Tom

  • Wat politiek, vaccinaties en het milieu met elkaar gemeen hebben

    Wat politiek, vaccinaties en het milieu met elkaar gemeen hebben

    Wat hebben het milieu, de politiek en vaccinaties met elkaar gemeen? Het zijn onderwerpen waar de meeste mensen een mening over hebben, en dan druk ik het nog zacht uit. Ik sta dikwijls stil bij de tiende traditie van AA.

    “Anonieme Alcoholisten heeft geen mening over kwesties van buiten, vandaar dat de naam van AA nooit betrokken mag raken in enig publiek geschil.”

    Binnen AA hebben we de twaalf stappen. Die pas ik toe in mijn dagelijks leven en hebben betrekking op mijn persoonlijk herstel. De tradities die we binnen Anonieme Alcoholisten hebben, zijn er voor de groepen. Ik merk dat ik veel van de stappen en tradities ook buiten het programma kan toepassen, in mijn omgang met anderen. Ook met familie, vrienden en collega’s.

    In de coronaperiode, toen de verschillende vaccinaties ontwikkeld werden, bestonden er al snel meerdere kampen vóór en tegen inenten. Ik las verhalen over familieruzies die niet snel meer goed leken te komen door deze standpunten. Zonde lijkt me dan, en onnodig. Naar mijn idee was deze tijd een katalysator voor de polarisatie die naar mijn idee steeds zichtbaarder wordt in de samenleving. Mensen lijken kortere lontjes te hebben en hebben een sterk verlangen om hun gelijk te halen en hun mening uitvoerig te delen.

    De tiende traditie

    AA zou denk ik niet meer bestaan als we voortdurend buitenzaken zoals politiek inbrachten. Ik kom naar meetings en heb contact met fellows omdat ik een dodelijke ziekte heb waar o.a. verbinding een remedie voor is. Natuurlijk heb ik ideeën en meningen over zaken als politiek. Zit een andere fellow of de groep te wachten op mijn mening hierover? Ik denk het niet. Ik kan beter mijn mond houden. We hebben slechts één hoofddoel (het uitdragen van de boodschap aan de nog lijdende alcoholist).

    Natuurlijk kan ik onderling met fellows waarmee ik bevriend ben een politiek geintje maken of een grap delen die weinig met herstel te maken heeft. Maar dat staat buiten AA. En ik ben blij met die scheiding. Zo houden we het zuiver. Een opmerking die een andere persoon kan kwetsen is snel gemaakt. Daarom deel ik mijn ervaring, kracht en hoop. Dat is herstel voor mij. Ook heb ik geleerd om niet te reageren op het herstel van iemand anders. Ik zit ook niet te wachten op (ongevraagd) advies. Die krijg ik wel van mijn sponsor of fellows die dichtbij me staan ;-).

    Op werk probeer ik ook mijn voordeel te doen met de tiende traditie. Ik ontloop verhitte discussies over de laatste politieke rel. Ik ga niet in op uitgesproken meningen over demonstraties, ongeacht ik voor of tegen ben. Ik ben blij dat ik geen voetbalfanaat ben anders kon deze ook in het rijtje met outside issues.

    Let wel: Dit is uiteraard weer mijn perspectief op hoe ik de tiende traditie interpreteer en hoeft niet jouw mening te zijn ;-).

    Lieve groet in fellowship,
    Tom

  • Rechtvaardige woede – Best een grote boosdoener

    Rechtvaardige woede – Best een grote boosdoener

    De mensen die me een beetje kennen weten dat ik af en toe in wrok kan schieten. Met name als het gaat om principiële zaken waarin ik ‘gelijk’ heb. Maar wat sla ik daarmee dikwijls de plank mis, alleen al omdat ik daarmee mijn sereniteit verlies.

    Een aantal weken geleden ging ik met een paar fellows en hun aanhang uit eten tijdens de conventie in Hoeven. Ontzettend genieten en lekker eten. We werden bediend door een dame, een tikkeltje onzeker, die eigenlijk alleen maar Engels sprak. Er gingen een paar dingetjes mis in de bestelling maar ach, niets aan de hand, toch? Ze maakte zelfs een groepsfoto van ons, allemaal leuk en aardig.

    Totdat het hoofdgerecht kwam en er per ongeluk een bakje mayonaise viel, op de grond. Ze schrok. Mijn vrouw zat tegenover me en ik keek of haar kleren nog schoon waren. Ja die van haar wel, die van mij niet. Een dikke klodder mayonaise over mijn (toch wel nieuwe) overhemd. De dame kwam niet naar me toe, vroeg niet of alles goed was. Geen nieuwe servetten om de schade te beperken. Geen gratis drankje(s), geen bon voor de stomerij als de vlek er niet uitging. Zelfs geen excuus. Niets.

    Onaanvaardbaar

    Nou, dan heb je me. Schandalig en onaanvaardbaar. Dit kan toch niet? Ik voelde toch een ouderwetse portie wrok opkomen. Bovenstaande reacties van de schuldige dame in kwestie had ik zeker verwacht maar bleven uit. Ik kan in zo’n situatie snel in wrokscenario’s schieten. Brieven naar het hotel, verhaal halen bij het afrekenen, ze he-le-maal afbranden op ieder social media platform. Ja, Tom, lekker bezig. Heel spiritueel. Je bent een stuk vergevingsgezinder geworden.

    Gelukkig waren er fellas bij die (naast mijn vrouw) snel kunnen relativeren en geen blad voor de mond nemen. Een van de fellas stak nog een hart onder de riem en liet weten dat het allemaal okee was. It happens to the best of us.

    Achteraf kan ik er (een beetje) om lachen en ben blij dat ik geen verhaal heb gehaald of stampij heb gemaakt. Al kon ik het niet laten dit toch bij de receptie te melden, in het geval dat het écht niet uit mijn overhemd ging. Maar terugkijkend: het was een ongelukje, dat kan gebeuren. Niets wat een beetje ossengal en twee wasbeurten niet konden verhelpen.

    Een mooie oneliner is: Wil ik geluk of wil ik gelijk? En nog zo’n uitspraak die mij helpt maar ik niet wil horen op het moment zelf: Wat is het probleem op dit moment? Heb ik die nou écht? Om nog maar te zwijgen wat mijn vader zou zeggen in zo’n situatie: Voor ieder probleem zijn er minimaal drie oplossingen.

    Zo kan het ook

    Het Big Book zegt dat wrok funest is voor alcoholisten. Normale mensen hebben de dubieuze luxe om wrok te permitteren in hun leven maar ik niet. Vroeg of laat, als ik er mee rond blijf lopen loop ik vast. Ik heb geleerd om er op een andere manier naar te kijken én op te lossen. Daar helpen de stappen mij bij. Alleen stoppen met drinken, zonder een manier om met woede en wrok om te gaan, is voor mij geen echt herstel.

    Of de boosheid nu terecht is of niet maakt voor mij als alcoholist niet uit. Misschien kan je de verschillen ontdekken in onderstaand plaatje 😉

    Woede


    Goede 24!
    Liefs Tom

    Ow, vergeet niet dat 4 september de deadline is om de lunch mee te bestellen als je naar de conventie in Ede komt op 4 oktober!

  • Gebruikersdromen – Beangstigend maar het hoort erbij

    Gebruikersdromen – Beangstigend maar het hoort erbij

    Wanneer je droomt, verwerkt je brein de dag, wordt er gezegd. Ik herinner me bijna nooit of ik gedroomd heb, laat staan wat. Behalve wanneer ik abrupt wakker word of wanneer ik een nachtmerrie heb. Of bij een gebruikersdroom, al valt die misschien onder nachtmerries?

    Verschrikkelijk vind ik ze; gebruikersdromen. In mijn eerste jaar had ik ze regelmatig. Dat kwam misschien omdat alcohol en herstel iets was waarmee ik veel bezig was.


    Levendig en beangstigend

    Met angst werd ik dikwijls in het begin van mijn herstel wakker door een gebruikersdroom. Ik had gedronken! Waarom dan? Ik was toch in herstel? Waarom heb ik niemand gebeld? Na een paar (hele lange) seconden kwam ik tot het besef dat ik had gedroomd. Echt een hele rare en nare gewaarwording.

    Ik weet niet meer in detail wat ik had uitgevreten in die dromen maar het zal vast niet iets zijn om trots op te zijn. Maar zelfs in die dromen wilde ik ontkennen tegenover andere mensen dat ik had gedronken, uit angst om mensen teleur te stellen. Gewoon weer een dubbelleven erop nahouden. Hoe bizar is dat, dat zelfs het oneerlijke patroon terugkwam in mijn dromen.

    Een paar maanden geleden had ik nog een gebruikersdroom. Een levendige. Minutenlang lag ik in bed en moest echt beseffen dat er niets aan de hand was en dat het een droom was. De droom weet ik nog gedeeltelijk. Ik zou doen alsof het niet gebeurd was.

    Ik besloot om ook in deze droom de schijn op te houden en net te doen alsof het niet gebeurd was. Op die manier kon ik mijn volgende mijlpaal vieren van vijf jaar. Te bizar voor woorden, want ik weet dat ik met zoiets niet wegkom. Als het geen droom was geweest, maar een echte terugval, zou ik vroeg of laat nóg meer zijn gaan drinken. Dat is voor mij de ziekte alcoholisme.


    Ik ben niet de enige

    In AA-meetings hoor ik dat ik lang niet de enige ben die gebruikersdromen heeft. Het zegt helemaal niets. Ze zullen ook blijven komen, ik heb er geen controle over. Ik ben nou eenmaal alcoholist, actief met mijn herstel en dus ook met mijn verslaving bezig.

    Het stelt mij wel gerust om te horen dat ik niet terminaal uniek ben in deze. Er is meer herkenning dan ik denk 😉

    In verbondenheid,
    Tom

    PS.

    AA-Conventie 4 oktober 2025 in Ede

    Er is meer informatie over de Nederlandstalige AA-conventie bekend en je kunt je vanaf deze week ook opgeven. De dag kost slechts € 10,-.
    Ik ben zeker van de partij en zie je hopelijk daar!

    AA conventie
  • Een weekend van verbinding – Engelstalige AA-conventie Hoeven

    Een weekend van verbinding – Engelstalige AA-conventie Hoeven

    Vorige week was de Engelstalige AA-conventie in Hoeven. Dat was enorm genieten, daar wil ik in dit blog graag wat meer over delen.

    Toen ik bij AA kwam, was ik absoluut geen mensenmens. Misschien was dit juist een van mijn manco’s in mijn verslaving aan alcohol. Ik kwam niet bij AA om vrienden te maken of een netwerk op te bouwen met mensen die aan de drank zaten. Ik paste wel op. En trouwens: bij mij viel het wel mee, ik was geen echte alcoholist in vergelijking met hen. (Daar ben ik trouwens op teruggekomen haha)

    Langzaam maar zeker ben ik tot de ontdekking gekomen dat de verbinding met deze alcoholisten in herstel juist datgene was dat mij nuchter hield. Een aantal fellows die ik inmiddels een jaar of wat ken gingen naar conventies als de ‘North Sea Convention‘ in Oostende. Door hun enthousiasme en ervaringen haken we ook dikwijls aan. Ja, we, want mijn vrouw gaat mee.

    Ontmoeten van fellows

    Doordat ik frequent (online) meetings bezoek is het ontmoeten van fellows niet meer iets statisch. Nu kijk ik uit naar het zien van vrienden. Waardevolle vrienden met wie ik samen de reis van nuchterheid beleef en waar ik niet meer zonder kan óf wil. Door de shares (zo noemen we dat gewoon als iemand iets deelt) leer je de ander kennen. Of anders gezegd: Heel goed kennen. Dat schept een band die enorm vertrouwd voelt.

    Omdat deze conventie samen met Al-Anon leden was georganiseerd was mijn vrouw ook welkom. En het mooie is, doordat andere fellows ook hun partner meenemen kent mijn vrouw deze ‘Al-Anoners’ ook. Al met al voelt het ontmoeten van deze club mensen steeds meer als een reünie en een vertrouwd samenzijn.

    The road of happy destiny

    Het thema ‘The road of happy destiny’ stond centraal deze conventie. In de ochtend en avond waren er twee plenaire bijeenkomsten waarbij een AA en een Al-Anon spreker zijn of haar ervaring, kracht en hoop deelden. Zelf vond ik de verhalen enorm krachtig en rauw. Ik zit ook niet in het programma tegen zweetvoeten of een of andere hobby maar omdat ik een dodelijke ziekte heb. Het is bijzonder mooi om te mogen horen hoe andere lotgenoten of partners van lotgenoten de stappen toepassen op hun situaties.

    Countdown

    Na de plenaire bijeenkomst op zaterdagavond was de ‘countdown’. Hiermee vieren we de nuchterheid van anderen en onszelf. Er wordt hoog begonnen; de langst nuchtere is ruim 40 jaar nuchter. Wanneer je mijlpaal wordt genoemd sluit je aan in de rij die steeds groter wordt tot de zaal leeg is (onder luid applaus ;). Degene die het kortst nuchter is krijgt een Big Book van degene die het langst nuchter is. Heel bijzonder om mee te maken! Zo zie je dat het programma werkt, als je eraan werkt.

    Volgende conventie

    Zaterdag 4 oktober is de volgende AA-conventie waar ik heenga, in Ede. Georganiseerd door AA-Nederland. Meer informatie en de mogelijkheid om je hiervoor op te geven volgt. Ik zie je misschien daar!

    In fellowship,
    Tom

  • Leve de vakantie – Eindigend in een zelfgemaakte hel

    Leve de vakantie – Eindigend in een zelfgemaakte hel

    Vakantie! De vakantie staat voor de meeste mensen voor de deur, ook voor mij. Eventjes losweken van werk, leuke dingen doen en ontspannen. Dat klinkt zo gewoon en natuurlijk, maar voor mij is dat lange tijd allesbehalve vanzelfsprekend geweest. Verre van.

    Een (zomer)vakantie leek altijd een leuke periode. Leve de vrijheid, familie op vakantie en dus geen gezeik aan m’n kop. Daar moest op gedronken worden! Mijn beperkte opvatting van echte vrijheid terwijl ik eigenlijk al wist waar de vakantie zou eindigen; in een langere ‘vakantie’ door verzuim omdat ik natuurlijk niet op tijd kon stoppen met drinken en letterlijk weken nodig had om fysiek en mentaal te herstellen.

    Wanneer ik terugdenk aan die vakanties krijg ik rillingen. Niet alleen omdat ik mijn leidinggevende moest voorliegen over waarom ik niet in staat was om te werken, waar niets over gelogen was. Het ging natuurlijk om de reden waarom ik ziek was en niet kon werken.

    Dan hadden we nog de lichamelijke ontwenning en dat was echt niet tof. Ik was een echte binge drinker in de vakantie. Mijn dag- en nachtritme werden omgegooid, ik at heel weinig omdat alcohol mijn brandstof was. Ik zat met mijn drank en sigaretten non-stop achter de pc en dronk tot ik 3 meter verder op het bed plofte om ‘out’ te gaan. De volgende ochtend (wat steeds vaker later in de middag werd) kwam ik weer bij. Om me weer een beetje mens te voelen begon ik weer te drinken, dan trilde ik ook niet zo erg.
    Dagen en weken achter elkaar. Nou wat een topvakantie!

    Ik wist niet beter. Ik had één middel voor alle gevoelens. Stress? Drankje. Afwijzing? Even wat drinken want ik was zielig. Moest er iets gevierd worden? Sixpack erbij natuurlijk! Wetende dat als ik dat eerste drankje zou nemen, de drank mij zou nemen en ik tot het gaatje zou gaan.

    Na een paar jaar in herstel, zijn mijn vakanties heel anders. Ook deze vakanties vliegen voorbij maar ik weet nog wel wat ik heb gedaan en verschijn ik vol nieuwe energie en helder op mijn werk. Ook op de afgesproken dag en tijd. Ik dacht dat mijn leven (en dus ook mijn vakanties) heel saai zouden worden. Integendeel. Mijn agenda staat vol met afspraken met vrienden, fellows, familie. Anders gezegd; ik ben en blijf in verbinding. Ook (misschien wel juist) ín de vakantie.

    In fellowship,
    Tom

    P.S. Heb jij tips om nuchter de vakantie door te komen? (Daar leer ik ook van.) Of vind je vakanties juist lastig? Laat gerust een reactie achter, ik ben benieuwd!

    P.P.S. Ik heb het Big Book als ingesproken MP3 ontvangen. Deze heb ik online gezet en staan op deze pagina, veel luisterplezier gewenst!


  • Meer (online) meetings en kwartjes die vallen

    Meer (online) meetings en kwartjes die vallen

    Na mijn eerste meeting was de eerste, echte spanning eraf. “Je kunt maar één keer je eerste AA-meeting hebben” werd er gezegd en daar hebben ze gelijk in. Die uitspraak werkte drempelverlagend voor de volgende meeting, die ik de volgende avond al volgde. (Iets met mateloosheid waar ik een handje van heb, ik kan makkelijk ergens vol ingaan!)

    Ik zag enkele ‘bekenden’ van de vorige dag en dat hielp me direct om me wat meer op m’n gemak te voelen. De voorzitter opende de meeting en na een korte stilte (voor de nog lijdende alcoholist) werd hoe het werkt voorgelezen. Door de ervaringen (shares) van andere alcoholisten werd het me steeds meer duidelijk dat alcoholisme een ziekte is.

    Een progressieve, ongeneeslijke en dodelijke ziekte,” zoals een oldtimer zei.

    Dat was een groot puzzelstuk dat veel dingen verklaarde toen ik langzaam ging beseffen dat alcoholisme een ziekte was. Ik dacht dat ik geen ruggengraat had want hoe kon het toch iedere keer weer misgaan? Ik beloofde iedere keer niet meer te drinken en m’n leven op de rit te krijgen maar telkens was er vroeg of laat te veel spanning of een excuus om te drinken. Maar in de meetings hoorde en leerde ik dat het niets met mijn oprechtheid te maken had maar ik dronk omdat ik ziek was… een alcoholist.

    Ik bleef naar meetings komen om de nuchtere mensen te horen praten en hoe ze nuchter bleven op een comfortabele manier. Ik begreep het niet helemaal maar ik voelde me welkom en niet eenzaam; deze mensen hadden hetzelfde probleem als ik, de ziekte alcoholisme.

    Inmiddels had ik ook de aanbevolen literatuur besteld, te bestellen op de AA-website.

    • Big Book (Anonieme Alcoholisten)
    • Nuchter Leven (Praktische informatie over hoe om te gaan met situaties in nuchterheid)
    • 12 stappen & 12 tradities – Over de 12 stappen van het AA programma en de 12 tradities binnen AA.

    Ik ben ontzettend blij dat ik de online meetings heb gevonden en ga daar nog steeds heen. Het heeft mijn leven veranderd, zo niet gered. Op de website van aa-nederland.nl staat een overzicht van fysieke (face-to-face) maar ook online meetings.

  • Mijn eerste AA meeting – spannend maar een warm bad

    Mijn eerste AA meeting – spannend maar een warm bad

    In het begin van de zomer in 2020 bezocht ik mijn eerste online meeting (ook wel bijeenkomst of vergadering genoemd). Midden in de coronaperiode. Ik bezocht deze meeting zeker niet vrijwillig. Ik had al talloze beloftes gemaakt aan mijn vriendin dat ik toch echt een keer zou kijken. Eerst het excuus gebruiken dat er geen meetings waren door corona (waardoor mijn vriendin me attendeerde op online meetings). “Ow, echt?” Alsof ik verbaasd was en niet beter wist…
    Daarna was ik de online meeting een paar keer ‘vergeten’ tot ik echt een keer inlogde. Ik vond ’t maar wat spannend. Geen idee wat ik moest verwachten, bang om bekenden tegen te komen. Ik had het idee van allemaal oude, witte mannen met verlepte koppen die duidelijk meer problemen hadden dan ik. Het viel toch wel mee met me?

    Ik logde in en werd vriendelijk begroet door een jongeman, wat jonger dan ik. “Hallo Tom, leuk dat je er bent. Ben je nieuw? Volgens mij heb ik je nog niet eerder gezien. “
    “Hoi, ik ben er voor het eerst inderdaad” met m’n hartslag ergens richting de 100.
    “Welkom! Goed dat je er bent.”
    De voorzitter verwelkomde me en ik hoefde alleen maar te luisteren. De eerste stap zou worden behandeld omdat ik nieuw was (zoals gebruikelijk als er een nieuwkomer is). Er werd “Meer over alcoholisme” gelezen, waarna andere lotgenoten (fellows genoemd) hun eigen ervaring deelde hoe het was, wat er gebeurde toen ze bij AA kwamen en hoe het nu met hun gaat.

    Het eerste uur verdwenen er een hele hoop vooroordelen en smolt de weerstand.

    Een paar dingen vielen me op in mijn eerste meeting:

    • Het waren ‘normale’ mensen. Man/vrouw, jong/oud, dik/dun, blank/donker.
    • Ze kwamen naar deze meeting omdat ze een drankprobleem hadden en ik herkende me enorm in hun verhalen en hun strijd die ze geleverd hadden.
    • Ze keken helder uit hun ogen, vol leven en waren gelukkig of zo kwamen ze in ieder geval over.
    • Sommige kwamen al jaren. Waarom? Hadden ze het programma nog niet onder de knie? Vielen ze steeds terug?

    Tegen het einde van mijn eerste meeting kreeg ik even het woord om te vertellen wat ik er van vond en wat me naar de meeting bracht. Ehm…. ik heb een probleem met alcohol. (Ik vond het nog te vroeg om mezelf te bestempelen als ‘alcoholist’, dat was meteen een label.) Maar het voelde wel als een warm bad. Ik zou zeker een keer terugkomen beloofde ik.

    Mijn hoofd tolde toen ik uitgelogd was van de meeting. Ik herkende veel uit de verhalen die ik zojuist gehoord had. De eenzaamheid, het keer op keer beloven om nooit meer te drinken (en dezelfde dag nog drinken), de moedeloosheid. Ik begreep er nog niet veel van maar wist wel dat ik meer wilde weten.

  • Hallo. Ik ben Tom*, alcoholist

    Hallo. Ik ben Tom*, alcoholist

    In 2020 ben ik na 18 jaar drinken (waarvan de laatste 10 jaar écht problematisch) achter de oplossing gekomen waardoor ik niet meer hoefde te drinken.

    Deze blog gaat over mijn reis in herstel hiervan. Eerlijk, soms rauw en pittig maar het herstel is de moeite meer dan waard. Van overleven naar Leven. Ik schrijf hier mijn ervaringen op.

    Net begonnen met deze blog en ben benieuwd wat er de komende tijd geschreven gaat worden!

    Wil je meer over mij weten, lees dan meer over mij

    * Tom is niet mijn echte naam